Over mijzelf

 

Ik vertel je graag iets meer over mezelf. Als we elkaar ontmoeten wil ik jou immers ook leren kennen.

 

Stratemakeropzeeshow

In mijn herinnering was ik een vrolijk jongetje, open en nieuwsgierig. Brede lach, grote kruin op mijn voorhoofd. Ik dacht niet veel na over de gevolgen van wat ik deed. Ook niet als ik voor de grap een punaise op de stoel van de juf had gelegd, zoals ik op tv in de ‘Stratemakeropzeeshow’ had gezien. Op de dorpsschool zat ik met kinderen van alle komaf in de klas. Heerlijk vond ik dat.

Die omgeving verruilde ik voor een selecter gezelschap op de middelbare school. Rangen en standen deden hun intrede. Een school met een open klimaat, als je maar in de pas liep. Ik trok me meer terug in mezelf, ging veel nadenken over wat ervan komt als je dingen doet. Ik had inmiddels het vermoeden dat er iets voor nodig was om mijn plek te verdienen. Ik leerde om in elk gezelschap te scannen wat dat was, of ik me stil moest houden of gevat moest zijn, en om te verstoppen wat dan niet van pas kwam. 

 

Ik maakte mijn eigen ontdekkingsreis via verschillende studies en fascinaties, maar ook door te zwerven door verre landen. Mijn helden waren degenen die me inwijdden in onbekende werelden, zoals mijn leraren Frans en Duits, en scheppers als Jacques Brel en René Magritte. Ik maakte kennis met mijn liefde voor kunst, creativiteit en spelen, en mijn grote moeite met kiezen en dingen achterlaten. Ik ontdekte mijn verlangen naar authenticiteit en echtheid. En om terug te vinden wat van waarde is, oefende ik in het ‘herwezenlijken’ (opnieuw inzetten van de essentie). Van dat laatste maakte ik mijn eigenlijke werk.

 

Terug naar waar het om gaat

Van twee ervaringen weet ik dat ze mijn eigen herwezenlijking hebben geholpen. 

Eerst was er het moment waarop ik vader werd. Een beetje eerder dan verwacht. En in omstandigheden waarin ik al snel uit handen moest geven wat ik niet kon beïnvloeden. Of wat anderen veel beter konden. Mijn intuïtie vertelde me waar het voor mij als vader echt op aan kwam. Ik leerde een indrukwekkende les over vertrouwen op anderen, samen dingen voor elkaar krijgen en ieders bijdrage daaraan. 

 

Een paar jaar later leerde ik over loslaten wat ik altijd als mijn belangrijkste kwaliteit had gezien. Ik was gefascineerd door een poort in de oude stadsmuur van Jeruzalem, die zo smal was dat je er alleen naar binnen kon door je bagage achter te laten. Ik broedde een jaar lang op de vraag wat ik los kon laten om verder te kunnen groeien. Vond vele antwoorden zonder ze voor waar te voelen, toen ik een klein boekje las over de Tao. Het was net nadat ik een persoonlijkheidstest had gedaan waarvan ik de uitkomst nog niet begreep.

Ik kreeg het inzicht dat ik meer moest vertrouwen op mijn intuïtie, en het alom aanwezige denken dat ik mezelf had aangeleerd wat los kon laten. Voor mij bleek denken niet de beste opmaat voor het nemen van besluiten, want ik deed te weinig met het inzicht dat me in situaties als vanzelf komt binnenvallen. 

 

Inzetten wat ik over mezelf heb geleerd

Ik heb vorig jaar, twee jaar na mijn scheiding, gekozen voor zelfstandig ondernemerschap in wat ik graag in de wereld zet. Als herwezenlijker ben ik in mijn loopbaan teruggegaan naar de kern van het communicatievak, om dat te verbinden met de kern van begeleiderschap. In beide gaat het om tevoorschijn komen met wat je wilt en kunt, en je daarop te verbinden met anderen.

Wat me als middelbare scholier steeds minder goed lukte, haal ik in mijn werk weer terug.

​